تاریخچه بنیاد دانش

موسسه خیریه همیاران توسعه دانش (بنیاد دانش) به‌ منظور یاری دانش‌آموزان مستعد نیازمند محروم از نعمت پدر (یتیم) درزمینهٔ آموزش و تحصیل آنان، در سال هزار و سیصد و نودوسه بر اساس مجوز شماره 29250 وزارت کشور و باهمت جمعی از نیکوکاران و خیرین، فعالیت خود را آغاز نمود.
ابتدای داستان بنیاد دانش به یک فکر بازمی‌گردد که در ذهن مؤسسین این بنیاد شکل گرفت. همین فکر باعث شد که اولین جلسه در منزل یکی از اعضای مؤسس تشکیل شود و هسته اصلی بنیاد دانش بر اساس این فکر بسته شود.
جلسات و پیگیری‌های مختلف، سرانجام گروهی از خیرین را گرد هم آورد تا درنهایت منزل بزرگ‌تری برای جلسات در نظر گرفته شود. افراد بیشتر و بیشتری به بنیاد اضافه می‌شدند تا اینکه یک دفتر برای انجام فعالیت‌ها و پیگیری‌ها راه‌اندازی شد و این برای اولین بار بود که بنیاد دانش هسته اصلی خودش را در یک مکان رسمی گرد هم می‌آورد.
باور این هسته بر این بود که فقر و تنگدستی و محرومیت از نعمت پدر نباید مانعی برای رشد و پیشرفت فرزندان این سرزمین ایجاد نماید و بر این اساس روزبه‌روز بر افرادی که ایده‌هایشان همسو با این شعار بودند افزوده می‌شد.
اتاقی با یک صندلی که 10 دانش‌آموز را تحت پوشش داشت، کم‌کم به یک اتاق با یک میز و صندلی تبدیل شد و اندک‌اندک بر دانش‌آموزان تحت پوشش آن افزوده شد؛ و نهایتاً یک دفتر کوچک گرفته شد و 3 کارمند به مجموعه افزوده شدند تا کارها باقوت بیشتری پیگیری شود.
امروز بنیاد دانش نزدیک به 1500 دانش‌آموز را تحت پوشش بورسیه دارد و علاوه بر خود دانش‌آموزان به خانواده‌های آن‌ها کمک می‌کند تا شرایط مناسبی برای رشد کودکان مستعد و نیازمند این مرز و بوم فراهم سازد. 
 

وجوه تمایز موسسه بنیاد دانش

 

آنچه که بنیاد دانش را در این راه متمایز می سازد، نهادینه کردن نگاه تخصصی به مقوله حمایت از کودکان محروم از نعمت پدر،بی بضاعت اما با استعداد تحصیلی بالا در مجموعه است. نگاهی که می بایست بری از هرگونه ترحم باشد و در عوض عزت نفس، اعتماد به نفس و روحیه ی ارزشمند بودن را در دانش آموزان تحت پوشش خود تقویت کند. به همین جهت در اولین گام پس از گذراندن مراحل پذیرش، عنوان بورسیه را به دانش آموزان خود اعطا می کند تا در ابتدای راه حس مهم بودن را با ایشان همراه سازد.
در مراحل بعد نیز بنیاد با مدیریت صحیح هزینه از محل مقرری بورسیه، سعی در ایجاد ارزش افزوده برای وی داشته بطوری که با برنامه ریزی و کار کارشناسی دقیق، هزینه ای به مراتب بیش از مقدار وجوه دریافتی مقرر از همیار برای بورسیه صرف می شود.